Translate

zaterdag 6 augustus 2011

De identiteit van Linkedin: Linkedout?

Raakt Linkedin Linkout? Die vraag speelt bij mij al een aantal maanden door het hoofd. Het merkwaardige geval is namelijk dat Linkedin het sociale netwerk is waar ik enerzijds verreweg de meeste contacten heb, maar anderzijds ook verreweg de minste interactie. Daar waar een tweet soms, een Facebookbericht meestal en een Google+-update vrijwel altijd tot een reactie leidt, lijkt het posten op Linkedin een vrijwel zinloze bezigheid. Overigens moet ik hier wel aan toevoegen dat er zeker actieve groepen zijn op Linkedin, waar actie ook tot reactie leid.
Maar in mijn netwerk (dat kan natuurlijk aan mij liggen), is - een enkele uitzondering daargelaten - het plaatsen op Linkedin grotendeels beperkt tot profielupdates. Een enkele keer komt er eens een berichtje, maar als het bijvoorbeeld verwijzingen naar "nieuws" is, is het veelal nieuws uit de oude doos. Overigens, wel altijd goed bedoelt.... 
Dat neemt niet weg dat Linkedin handig is. Allereerst is het natuurlijk een soort "sociaal adresboek" waarin het makkelijk zoeken en selecteren is, en ik heb ook het idee dat veel mensen het op deze manier gebruiken. Bovendien zijn er, zoals gezegd, een aantal groepen met interessante discussies en bijdragen van overigens wisselende kwaliteit.

Het grootste probleem voor Linkedin is misschien ook wel dit niet actieve gebruik van het netwerk. In een blog vandaag op Mashable las ik dat slechts 8% van de Linkedingebruikers het medium dagelijks raadpleegt. Dat is ongelooflijk weinig. Bij Facebook ligt dit percentage bijna acht maal zo hoog, bij Twitter en Google+ ruim vijf maal zo hoog. De cijfers deden me terugdenken aan mijn kerstvakantie toen ineens een hele berg aan uitnodigingen van een maand ervoor geaccepteerd werd. Blijkbaar was vakantietijd een reden om weer eens op Linkedin te kijken, wat voor een zakelijk netwerk toch wel heel raar is.

Linkedin is niet al te positief in het nieuws bovendien. Met name op het mogelijke gebruik van profielen in advertenties is een storm van kritiek gekomen. En mijn inschatting is dat juist Linkedingebruikers zich meer zorgen maken over hun privacy dan de gemiddelde Facebooker bijvoorbeeld. Ik hoor in elk geval nog vaak dat mensen wel op Linkedin zitten en niet op Facebook bijvoorbeeld, omdat ze hun privé-hebben-en-houden niet met Jan en alleman willen delen (hoewel dat meer een kwestie is van je privacyinstellingen in je account dan van het netwerk dat je gebruikt, maar dat terzijde). Feitelijk heeft Linkedin misschien wel geluk dat de gebruikers zo beperkt actief zijn, zodat de storm over de advertenties over veel gebruikers (zeker in deze vakantietijd) heen gewaaid is.
 
Of Linkedin ten onder gaat zoals Tom Sanders vandaag beweert, is nog maar de vraag. Dat geldt zeker ook voor zijn mening over de financiële resultaten van Linkedin.Dat er bij Linkedin winst wordt gemaakt, is op dit moment wellicht relevanter dan wat het rendement op het eigen vermogen is.

Zelf zie ik nog wel een toekomst voor het netwerk, zeker in een land als Nederland waar we werk en privé graag gescheiden houden (en het daarom misschien niet raar is dat Nederland meer Linkedinners heeft dan enig ander land op het Europese vasteland). Ik zie mezelf mijn account nog niet zo snel opzeggen, al was het maar omdat ik sinds Linkedin mijn verzameling visitekaartjes diep verstopt heb. Een voorlopig zal Linkedin door zijn imago een bepaalde groep mensen die zich nog niet echt geroepen voelen tot andere social media, blijven trekken.

Maar echt booming zie ik Linkedin niet worden. Want de veronderstelde kracht van het netwerk (het zakelijke) is ook de zwakte. Zeker ook door social media vervagen die grenzen steeds meer. De stap die ik zette toen ik mijn eerste blog schreef, nog geen jaar geleden, zal door steeds meer mensen gezet worden. Op Facebook en op Google+ zie ik steeds meer de vermenging van zakelijk en privé. Een vermenging die op Linkedin door de aard van het netwerk onmogelijk is.

www.cluitmans.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten