Translate

vrijdag 18 mei 2012

De lijsttrekker van GroenLinks

GroenLinks heeft een lijsttrekkersprobleem. Of in elk geval iets wat daar op lijkt. Het bestuur gaat er op een prachtige wijze mee om. Een manier die mijn gedachten doet teruggaan naar, ik meen, 1989, maar ik kan er een jaartje naast zitten.

GroenLinks was in wording, maar voor zover mijn herinnering strekt, deden in Nijmegen PPR, PSP en CPN nog onder de naam Radicaal Links mee aan de gemeenteraardsverkiezingen. Over de wijze waarop de lijst tot stand moest komen en de manier waarop de lijsttrekker gekozen moest worden, was veel gesteggeld. Maar uiteindelijk kwam er een procedure, die inhield dat elk van de drie partijen een kandidaat naar voren zou schuiven en de gezamenlijke ledenvergadering uit deze drie kandidaten een keuze zou maken.

We, ik was in die tijd onder meer bestuurslid van de PPR, waren blij dat we een procedure hadden kunnen bedenken die in elk der partijen een meerderheid kreeg. Dat was nog niet zo eenvoudig. Zo was er een CPN-lid die zei "Samenwerken met PPR en PSP? Dat nooit. Die waren fout in de oorlog." En op de reactie dat de PPR en PSP in de oorlog nog niet bestonden, antwoordde het lid: "Maar als ze hadden bestaan, dan waren ze fout geweest".

De koude oorlog was zo ongeveer voorbij, maar ook nog diep in het geheugen. De Piersonaffaire dreunde ergens nog na in de harten van veel linkse Nijmegenaren. En PPR, PSP en CPN gingen gezamenlijk de verkiezingen in.

Drie kandidaten waren er. De CPN schoof de enige vrouw van de drie naar voren. En die maakte, alleen al daarom, een goede kans. De zaal was goed gevuld, en als bestuur (ik zat ook in het bestuur van Radicaal Links, met van elk van de partijen twee vertegenwoordigers) was lichtelijk nerveus. Elke kandidaat kreeg even de tijd om zichzelf te presenteren.

De CPN-kandidate kwam aan de beurt. En haar presentatie was bijzonder. Zij trok zich terug als lijsttrekkerkandidaat en gaf een steunverklaring voor de PSP-kandidaat. Ik was met stomheid geslagen. Hoezo, een overeenkomst waar we maanden over gepraat hadden? Hoezo, elke partij levert een kandidaat. De schorsing van de vergadering leverde weinig op. Het was duidelijk dat PSP en CPN gemene zaak gemaakt hadden. Het ging mij niet om de PPR-kandidaat, ik vond de kandidaat van de CPN beter, en de kandidaat van de PSP misschien ook wel. Het ging om de procedure, de afspraken.

De ledenvergadering liet het toe. Diezelfde nacht nog ben ik opgestapt. Omdat dit in mijn ogen echt niet kon. En vanaf dat moment heb ik nooit meer geaarzeld om GroenLinks te stemmen. De democratie was ver te zoeken.

Natuurlijk, de situatie nu is niet vergelijkbaar en geheel anders. Maar ik moest er wel aan terugdenken. Het zal de partij wel weer zetels kosten. Ach dat is misschien niet zo raar. Want samenwerken met de CPN? Dat moet je nooit doen. Die waren fout bij het samenstellen van de lijst.

donderdag 17 mei 2012

"We gaan Europa in"

"We gaan Europa in." Voetbalsupporters van de winnende club zingen het, meestal rond de tijd dat de gemiddelde Nederlander zijn zomervakantie boekt. Maar daar waar die gemiddelde Nederlander een mooi plekje in Frankrijk of Spanje zoekt en boekt, mag de voetbalsupport zich verheugen op een reisje richting barre gebieden in de Oekraïne, Letland of, als het meezit, Malta. Het is maar de vraag of je daar gelukkig van moet worden.

Voetbalsupporters worden dat wel. Die gaan graag naar de uithoeken van Europa. Het kan ze eigenlijk niet bar genoeg zijn. Dat is niet zo vreemd. In Nederland leren supporters immers om te gaan met de barre omstandigheden van uitwedstrijden. Met een verplichte bus opeengepakt naar een stadion waar je in een hok wordt gestopt waar je het veld nog net kan zien, maar het voetbal nauwelijks kan volgen.

Het moet wel heel raar lopen, wil Vitesse na tien jaar afwezigheid niet  Europa ingaan. En dus ben ook ik blij. Niet omdat ik me verheug op dat reisje naar voor-Siberië (dat ik overigens zeker aan me voorbij zal laten gaan). Maar wel omdat er na 10 jaar pijn lijden eindelijk weer eens iets te vieren valt. Al is het een schamele zevende plaats, iets waar we 12 jaar geleden het bed niet uitkwamen, met een ticket voor de voorronde van een Europees cupje.

En tegelijkertijd ben ik diep teleurgesteld. Daar waar ik had gehoopt dat we zondag met de ca. 11.000 echte fans die de afgelopen 10 jaar Vitesse zijn blijven steunen een feestje hadden mogen vieren, daar gaat de club nu voor een vol stadion door kaartjes weg te geven bij boodschappentassen en fietsen. En dus zitten we zondag niet met de echte fans bij elkaar, maar worden we omgeven door gelegenheidsaanwezigen die de clappers prachtig vinden, die met die rare servetten gaan zwaaien en die met open mond naar Hertog kijken.

Het had zo mooi kunnen zijn. Eindelijk een feestje met de echte supporters onder elkaar. Maar Vitesse moet het weer verknallen. Jammer.

woensdag 9 mei 2012

Gescreend! Door hostingwijzer.nl


 zo goed hebben we je ook weer niet gescreened. Ook positieve tweeps worden uitgenodigd. Een mening is een mening. Fijne avond!
 Dus jullie screenen... Wat een geweldige manier om reviews te krijgen. Misschien in de leer bij de KGB geweest?
 hoeft niet, mag wel. Sorry dat we je lastig hebben gevallen. Doel is een zo eerlijk mogelijk beeld van hosters te geven dmv reviews
Reviews ronselen? Slechte beurt   Wil jij je mening in een review over  achterlaten op HostingWijzer.nl?




dinsdag 8 mei 2012

Gevolgd door porno

Sinds vanavond word ik op twitter gevolgd door @pornothings (Porno). Waar ik dat aan te danken heb weet ik niet, maar een feit is nu eenmaal een feit. Het maakte mij in elk geval nieuwsgierig. Wat is dat voor een account, dat Porno (@pornothings).

Het leuke van Twitter is natuurlijk dat de tweets je geschiedenis weergeven. @Pornothings begon op 21 juli vorig jaar en wist toen 4 fantstische tweets te produceren:

.
..
...
....

En voor u nu denkt: "die is gek", nee echt, de eerste vier tweets bestonden uit een oplopende rij puntjes. Overigens geen uitdagende rij voor wiskundigen, want het was steeds een puntje meer.

Op 18 augustus, vier weken later dus, was @pornothings weer actief. De tweets: retweets van accounts met een ajaxlogo (Ajaxlife, Afcajax, Ajaxcapetown),van Gregory van der Wiel en van een zekere Toby (@gewoontoby uit Terneuzen). Wat later op de dag verschuift de aandacht naar @slajezelf, een account dat toen ruim een week actief was, en het nog een paar dagen na 18 augustus vol hield. @Pornothings was even heel druk met het retweeten van recente @slajezelf tweets. Langer dan een dag heeft het echter niet geduurd.

Daarna was het stil, tot twee uur geleden. En het leek wel alsof @pornothings ineens zijn naam begreep. Want ik vermoed dat als ik op de links van de laatste tweets klik, er beelden komen die meer passen bij de tweep dan tweets over Ajax.

Dus ik denk: @pornothings zit op hetzelfde IP-adres als een zekere Toby uit Terneuzen of een directe bekende van hem. Hij is fan van Ajax, vond op 18 augustus dat hij straf had verdiend en realiseert zich vanavond ineens dat hij eigenlijk aan sex moet denken. En dat hij mij volgt: ik hou het maar op toeval.

vrijdag 4 mei 2012

Iedere keer hoger onderwijs

Vandaag heb ik, voor het eerst sinds lange tijd, weer eens een halve dag op inspirerende wijze denkend en pratend over onderwijs, beter onderwijs, doorgebracht. Vele gedachten vloeiden over tafel, vele ervaringen en veel kennis werd uitgewisseld. En vele vragen gesteld.

Een van de vragen die op tafel kwam, was de vraag wat het "hoger" in "hoger beroepsonderwijs" eigenlijk is. Een terechte vraag. Want wat beroepsonderwijs is, dat weten we wel. Maar wat is nu eigenlijk dat "hoger"?

Een vraag waar volgens mij het hbo al mee worstelt sinds het valt onder dezelfde wetgeving als de universiteiten. In het buitenland "noemt" het hoger onderwijs zich "university". Nu ken ik de universiteit alleen als student, het hbo, evenals het mbo en het vo, als docent en onderwijsadviseur. En als ik eerlijk ben, het hbo lijkt evenals het mbo veel meer op het vo, dan op een universiteit. Qua inrichting, vormgeving, besturing, didactiek... qua alles.

Dat zou mogen verander. Door invulling te geven aan het begrip "hoger". En vandaag kwam, in het geamuseerde gesprek hierover, ineens het antwoord. Met hoger moeten we bedoelen: "iedere keer hoger". Iedere keer hoger in de zin dat de studenten van vandaag hoger zijn opgeleid dan de studenten van gisteren. Telkens weer, omdat we zo beroepsbeoefenaren opleiden die daadwerkelijk een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van hun beroep en vakgebied. De afstudeerder van vandaag moet "hoger" zijn dan die van vorig jaar, om zo die bijdrage te kunnen leveren.

Dat vereist een andere blik op het onderwijs. Niet meer de vooraf opgestelde leerplannen voor vier jaar, met vastgetimmerde leerdoelen en toetsing, maar een daadwerkelijk op ontwikkeling en onderzoek gericht curriculum moet centraal staan. In een samenleving waarin kennis vele malen sneller verouderd dan de menselijke huid, moeten en mogen we in dit "iedere keer hoger onderwijs" vandaag niet vastleggen wat we volgend jaar gaan doen. Dat weten we immers niet. Het idee bijvoorbeeld dat we nu al de toetsen kunnen maken die we over een jaar afnemen, veronderstelt dat er in het komende jaar zich geen belangwekkende ontwikkelingen in het vakgebied of beroep kunnen voordoen.

"Iedere keer hoger onderwijs" veronderstelt een visie die haaks staat op de huidige trent van vooraf vasttimmeren en vastleggen. Een visie die wars is van formats die tot op detailniveau vooraf worden ingevuld. Want "iedere keer hoger onderwijs" betekent dat we het iedere keer beter moeten doen. Beter, en niet slechter. Want dat laatste hebben we geprobeerd met het lager beroepsonderwijs. Dat is afgeschaft. Terecht. Want iedere keer lager, mag doen een onderwijsdoel zijn.

donderdag 3 mei 2012

Heerenveen moet zijn plicht doen en verliezen

Door het feit dat de bekerfinale zo vroeg gespeeld is, kent de competitie in de Eredivisie een merkwaardig slot, met name in Friesland. Daar vindt zondag namelijk een wedstrijd plaats die de thuisploeg moet winnen of verliezen. Eén ding mogen de Friezen echter niet doen, en dat is gelijkspelen. Bij winst of verlies gaat de ploeg immers Europa in, bij een gelijkspel zullen ze via de play-offs Europees voetbal veilig moeten zien te stellen. (Wie niet helemaal op de hoogte is van de voetbalregels kan bijvoorbeeld op de site van Elf nalezen hoe dit kan.)

In Eindhoven, waar PSV met Feyenoord verwikkeld is in de strijd om de felbegeerde tweede plaats die recht geeft op de voorronde van de Championsleague, hopen ze natuurlijk op een winst van de Friezen of een gelijkspel. Ik ga er echter van uit de Heerenveen zijn plicht doet, en gewoon verliest.

Maar moet Heerenveen dan niet zijn sportieve plicht doen, vraag je je misschien af. Nou, misschien denkt iemand dat, maar Heerenveen kan helemaal niet zijn sportieve plicht doen! De sportieve plicht gaat over het je best blijven doen in wedstrijden waarin er voor jezelf niets meer op het spel staat. Daar is zondag in Heerenveen echter geen sprake van! Er staat wel degelijk wat op het spel.

In een wedstrijd waar er voor jezelf wel wat op het spel staat, kun je nooit je sportieve plicht doen. Je streeft dan namelijk altijd, als topsporter in elk geval, het hoogst bereikbare doel na. Voor Heerenveen is dat Europees voetbal. En de meest zekere manier om dat te bereiken, is door te verliezen van Feyenoord. Het klinkt natuurlijk raar, dat Heerenveen zijn plicht doet door te verliezen. Klinkt, want dat is het niet.