In mijn enthousiasme opende ik met googleplus vanaf mijn gmailaccount, wat dat heb ik ik ooit voor mijn verdomde Googlegebruik aangemaakt. Stom natuurlijk, maar ok. Omdat mijn aantal gmailconnecties op de vingers van een halve hand te tellen is, leverde dat weinig contacten op. Dus maar via Yahoo en CSV-output mijn Linkedin en Facebookcontacten geüpload. En ik kreeg maar liefst vier treffers uit in totaal een 1000 contacten. Of dat raar is weet ik niet want ook hier is de vraag welk mailadres aan je googleplus account gekoppeld is. Die vier contacten zijn er inmiddels een twaalf,waarmee de groei in Googleplus op dit moment gelijk is - of in elk geval vergelijkbaar is, met de dagelijkse groei op Linkedin of Facebook.
En als dat zo blijft, die groei, dan zal Googleplus beide netwerken never en nooit inhalen.]
Door die eerste ervaringen was ik dan ook weinig enthousiast over Googleplus. Dat werd een dag later wel wat beter, toen ik het kringenprincipe ontdekte. Een mooi idee, alle contacten in kringen onder brengen. Zodat je kunt bepalen met welke kring je wat wilt delen. Maar bij het onderbrengen in kringen (ik maakte meteen een aantal zelfbedachte kringen aan) kwamen meteen de problemen. Mensen kwamen in bijna alle kringen (vrienden, familie, kennissen, werk) en mensen verdienden hun eigen kring (leuke vrienden met de hobby X). En uiteindelijk had ik meer kringen dan lijsten op twitter. Niet echt de bedoeling dus.
Een dag later begon het gemor. Tweeps die een zondagje Googlegeplust hadden die niet enthousiast waren, Googleplussers die de nadelen zagen…. En terwijl mensen die nog niet op Googleplus waren toegevoegd vroegen om een uitnodiging, zag ik het wannabefacebook al instorten.
Natuurlijk kan ik me vergissen. Maar ik denk: Googleplus, dat wordt het niet. Al was het maar om de moeite die nik moet doen om mijn contacten op Linkedin en Facebook toe te voegen. Maar vooral omdat het idee van kringen een mooi idee is, maar het alles voor iedereen van Facebook toch wel net zo praktisch. Met Googleplus kan ik gericht doelgroepen bereiken. Maar dat kan ik ook met een pagina op Facebook of een groep op Linkedin. De meerwaarde, met andere woorden, zie ik nog niet. Maar ik kan me vergissen.
Ja, herkenbaar. Het gekke is dat ik best graag wil dat het wel gaat werken. Want het principe klinkt goed (dat had ik ook bij Google Wave overigens). Maar in de realiteit valt het toch tegen.
BeantwoordenVerwijderenEn kost het moeite. Vooral dat maakt iets tot een succes of niet volgens mij: kost het moeite of niet. Zo ja, dan moet je er wel heel wat voor terug krijgen.
Mensen indelen in kringen is al een stap. Maar ook dat ik vervolgens mij elk bericht moet nadenken aan wie ik dat wil sturen.
Bovendien moet ik de kringen natuurlijk wel een beetje bijhouden. Een 'vriend' kan verwateren tot een vage kennis, een zakelijk contact juist tot een must follow.
Nu is het zo dat mijn berichten soms misschien bij personen terecht komen die er niets aan vinden. Prima, dan is de keuze aan hen: negeren, ontvrienden of toch reageren. In dat laatste ontstaan dan ineens weer de verrassende connecties.
Conclusie: ik wil mensen niet in hokjes stoppen. Het is een continu proces waarbij ik de een soms als 'vriend' ervaar en op een ander moment juist niet (afhankelijk van onderwerp). Als ik echt niet wil dat iemand iets niet te zien krijgt, had ik de uitnodiging niet moeten accepteren. Of moeten doorsturen naar bijvoorbeeld LinkedIn. Oftewel, de verschillende middelen vormen zonder na te denken de verschillende kringen. Best prettig. Met hier en daar overlap. Dat alles zonder moeite.
En toch blijf ik hopen dat het wel gaat werken. Misschien wel simpelweg omdat ik van vernieuwing hou. We'll see.
De kern van je reactie is, als ik het goed begrijp, een van de kernen bij mij: mensen niet in hokjes stoppen. En als we dat niet willen, vervalt wel het meest geroemde voordeel van Google+ (overigens: kunnen we met groepen op Facebook niet ook mensen in hokjes stoppen?)
BeantwoordenVerwijderen