Over de grote drie (Facebook, Twitter en Linkedin) wordt voldoende geschreven. Google+ is een hype en in Nederland kunnen we om Hyves nog steeds niet heen. We kennen Youtube en Flickr, Foursquare rukt op. Maar er zijn nog vele andere sociale mediasites, in allerlei vormen en maten. Een leuk overzicht is te vinden op http://social-networking.findthebest.com/, waar op het moment van schrijven 27 sites genoteerd staan met meer dan tien miljoen gebruikers en nog eens 24 met tussen de één en de tien miljoen gebruikers. Inclusief de kleintjes registreert de site er momenteel 183 en ongetwijfeld is dat slechts een kleine greep (met name daar waar het om de kleintjes gaat, want bijvoorbeeld Hyves wordt bij de grote jongens wel degelijk genoemd). In elk geval is een beperkte definitie van social networking sites gebruikt, want datingsites bijvoorbeeld ontbreken in de lijst, terwijl datingsites naar mijn mening toch echt tot de sociale media gerekend moeten worden, gezien de definities die aan sociale media gegeven worden. In elk geval rechtvaardigt het aantal sociale mediasites een nieuwe ontdekkingsreis; een ontdekkingsreis naar die veel minder bekende sites die toch vaak meer gebruikers kennen dat het aantal inwoners van gebieden die de Europeanen "ontdekten" en veelal onder de voeten liepen in het vorige millennium. Een aantal van deze sites wil ik de komende tijd gaan verkennen en ontdekken, en hierover een blog schrijven. Niet zozeer de statistieken, maar vooral mijn persoonlijke ervaringen staan hierbij centraal.
Myyearbook.com
Volgens quantcast heeft myyearbook in juli 2011 zo'n 5,2 miljoen gebruikers. Het overgrote deel (zo'n 80%) komt uit de Verenigde Staten en van de Amerikaanse gebruikers is 2/3 vrouw. Ook staat bijna 2/3 qua opleiding geregistreerd als "no college". De site heeft een high schoolachtergrond, wat gezien de naam van de site niemand zal verbazen.
Nadat ik een profiel had aangemaakt en myyearbook zowel op de Android als Iphone had geinstalleerd, werd ik al snel geconfronteerd met een eerste functie van myyearbook: het matchen. Het bleek namelijk dat ik "secret admirers" had. Ik mocht uit een aantal foto's raden wie mij heimelijk bewonderde en als ik het goed had, had ik als beloning een match. Nu waren die eerste secret admirers vooral Amerikaanse dames van een jaar of twintig, die in het algemeen gekleed gaan in bikini. Dat maakte het na twee, drie spelletjes wel heel gemakkelijk om uit het lijstje de juiste "admirer" te kiezen, merkwaardig genoeg was dat altijd de jongste, knapste en schaarst geklede van de mogelijke admirers. Aangezien je na de juiste keuze de admirer als vriend kunt toevoegen, had ik na een avondje myyearbook een behoorlijk imposante vriendenkring. Overigens reageerden al die "vrienden" met een zeer vriendelijke (maar erg standaard) uitnodiging om te komen chatten op yahoo-messenger (uitnodigingen waarbij in de tekst en met name in de yahoonaam het @angstvallig werd vermeden, wat duidt op een filter en blokkade vanuit myyearbook op voor hen onwelvallige berichten).
Myyearbook heeft naast die "secret admirer" (je kunt natuurlijk ook zelf iemand heimelijk bewonderen) ook de optie "Live feed". Live feed is een verzameling van statusupdates en posts van myyearbookers, die doet denken aan de bekende tijdlijnen van Facebook en Linkedin. Alleen kun je bij myyearbook niet alleen kiezen voor de optie "vrienden", maar ook voor "iedereen" of voor "dichtbij", waarbij je zelf aangeeft van wie (vriend of niet) je de updates wilt zien (bv alle Nederlanders of alle mannen van 31-40). De site biedt weliswaar de privacy-opties die we van Facebook en Hyves kennen, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Facebook ben je op myyearbook niet afgeschermd voor wildvreemden tenzij je er voor kiest, en leert mijn ervaring me dat het ook de keuze van de meeste myyearbookers is om zich open en bloot voor de hele gemeenschap tentoon te stellen (overigens wel, zo leerde de eerste avond een Nederlands contact me, met inachtneming van de bekende Amerikaanse preutsheidsregels waarbij schaars gekleed mag, maar een halve naaktfoto meteen leidt tot een verwijdering van het profiel - wat iets zegt over het meekijkgehalte van de beheerders op de site).
In elk geval bood de optie "nearby" in de live feed mij de gelegenheid om eens te kijken of er ook Nederlanders op myyearbook zitten. En die zijn er ook. En mijn beeld is dat de Amerikaanse cijfers (2/3 is vrouw) ook voor de Nederlanders opgaan en ligt ook de leeftijdsverdeling hier vergelijkbaar: veel mensen van tussen de 35 en de 50 (waarmee het ten onrecht wel als "teensite" wordt aangeduid, zie de Amerikaanse demographics op http://www.quantcast.com/myyearbook.com.) Wat ik vervolgens ontdekte was dat de gemiddelde Nederlandse gebruik(st-)er een heel normaal social media gebruiker is, met een eigen Facebookprofiel en een normaal leven. En omdat je op myyearbook eerst vrienden wordt en dan mensen leert kennen (wat dat betreft is het een soort omgekeerd Facebook) heb ik aan mijn myyearbookbezoeken een aantal leuke digitale contacten overgehouden. Al blijft het, met die eerste ervaring van de Amerikaanse meisjes in bikini in het achterhoofd, nog steeds een beetje raar voelen...
Myyearbook is verder een site die van game-achtige principes aan elkaar hangt. Het heimelijk bewonderen heb ik al genoemd, maar je kunt ook verschillende spelletjes spelen terwijl je in een soort webcamchat zit. Die optie heb ik overigens nooit daadwerkelijk uitgeprobeerd, omdat de paar pogingen die ik ondernam al strandden voor ik iemand uit kon nodigen (ik ben er niet achteraan gegaan en weet niet waar het technische probleem zit, mogelijk is het een slechte integratie met Firofox). Daarnaast kun je bieden op foto's met je virtuele lunchgeld (en dan word je eigenaar van een foto, die dan weer door een ander gekocht kan worden,waarmee je lunchgeld - waar je overigens geen broodjes voor kunt kopen - weer stijgt), kun je virtuele kado's geven, kun je een vraag- en antwoordspel spelen om achter je mogelijke date te komen en kun je een foto-battle aangaan.
Eigenlijk is myyearbook helemaal niet zo'n gekke site. Het bezit de meeste mogelijkheden die je met een persoonlijk profiel (ik heb het niet over pagina's en groepen etc) ook op Facebook en Hyves kunt. En het leuke is dat je mensen kunt "ontmoeten" die je niet kent, en dat dat op myyearbook heel normaal is, terwijl het toch zeker niet een datingsite genoemd kan worden (hoewel een deel van de Amerikaanse gebruikers in hun profiel openlijk vraagt om de nieuwe liefde).
Myyearbook is niet een site waar je even een avondje rond moet kijken. Dan haak je meteen af (wat misschien ook wel terecht is). Maar als je er een paar weken in investeert, zul je ontdekken dat het wel een manier is om nieuwe mensen te leren "kennen". En tegelijkertijd kun je wel wat uurtjes doorbrengen met het ontdekken van de verschillende mogelijkheden die de site biedt. Zowel voor de Android als de Iphone zijn er prima apps, die eigenlijk dezelfde functionaliteiten bieden als de website, waarmee duidelijk wordt dat myyearbook in elk geval bereid is om hier in te investeren.
Maar als je je over je privacy zorgen maakt, moet je zeker wegblijven. Ook is data liberation iets waarvan ze bij myyearbook nog nooit gehoord lijken te hebben, het lukte mij bv op geen enkele manier om iets van mijn uploads te downloaden en evenmin om van contacten een mailadres te exporteren. Maar ook daarover lijken de gebruikers zich geen zorgen te maken, want al googlend kwam ik nergens dit soort vragen tegen van myyearbookers.
Het is niet mijn bedoeling in deze blogs om een finaal oordeel te vellen. Dat mag iedereen zelf doen, liefst niet alleen op basis van een blog maar ook op basis van een eigen ervaring. Maar ik heb zelf in elk geval besloten om mijn profiel nog niet af te sluiten. Niet vanwege die twintigjarige Amerikaanse vriendinnen in bikini, maar omdat het een site is waarop je soms prima vijf minuten mobiel kunt doden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten