De Twitterles

Een docent Engels die vol enthousiasme gaat twitteren in de les. Een leuk voorbeeld dat gisteren naar voren kwam bij de bijeenkomst over social media en onderwijs van de Social Mediaclub Nijmegen. En het is altijd weer mooi om die positieve en enthousiaste reacties van leerlingen te zien. Overigens hoop ik niet dat alle leraren dit voorbeeld gaan volgen. De lol zal er snel af zijn als leerlingen in elke les moeten twitteren.

Het Youtube-filmpje heb ik zojuist nog eens bestudeerd, en hoewel het moeilijk te zien is heb ik enkele twitteraccounts van de leerlingen eens bekeken.

Dat ze niet allemaal telkens antwoord geven en dat er tussen de #vc1ha3-tweets soms ook een andere opduikt is een constatering waar menig leraar zich misschien zorgen om zou maken. "Niet doen", zou ik zeggen. Enthousiasme bij de leerlingen is de kurk waar het leren op drijft. En overigens: als ik het niet zo weten zou ik misschien ook wel niet tweeten; je zou maar uitgelachen worden om een stomme spelfout.
(Overigens: ik baseer dit op de analyse van de gebruikte # op de gebruikte datum, maar het kan zo zijn dat niet meer alle tweets naar boven komen en mijn bewering dat ze niet allemaal telkens antwoord geven niet juist is door bijvoorbeeld "verdwenen" of verwijderde tweets).

Maar wat me vooral opvalt is dat, voor zover ik het kan zien, de leerlingen hun eigen twitteraccount gebruiken dat ze ook privé gebruiken. Nu zijn twitteraars op die leeftijd een enorme snelheid gewend, maar je zou toch maar 25 twittervrienden in die klas hebben zitten. Dan krijg je telkens 25 keer (of wat minder, wat niet iedereen lijkt altijd mee te doen)  hetzelfde woordje in je stream. Een vorm van twitterspam, want de boodschap gaat naar alle volgers terwijl hij niet voor iedereen bestemd is.

Daarom een paar tips:

Laat de leerlingen een twitternaam specifiek voor dit doel aanmaken; zo voorkom je dat ze de tijdlijn van hun tweeps gaan vervuilen met lesinhoud. Maak een lijst van die namen en laat deze lijst op het scherm zien. De leerlingen hoeven dan ook niet telkens de # te gebruiken, iets waar ze duidelijk moeite mee hadden (de ene keer staat ie voor het woordje, de andere keer erachter en een volgende keer wordt ie in het vuur van het spel vergeten).

Een andere mogelijkheid is om de leerlingen niet met een # maar @jouwtwitternaam te laten tweeten. Maar dit is een iets mindere keuze, vooral bij gemeenschappelijke tweeps.