Terwijl ik in mijn jeugd van zaaltje naar achterafzaaltje, waar je toen nog mocht roken in de verschaalde bierlucht, fietste, heb ik hem nooit gezien. Net zoals in mijn goed gevulde platenkast niet meer van hem stond dan een lp die hij en zijn band moesten delen met Sweet d'buster en de Bintangs. En toen ik hem eind jaren tachtig of begin jaren negentig op een doordeweekse ochtend naast ons aan een tafeltje zag zitten, had ik niet het idee dat ik naast een groot idool van me zat.
Het begon een jaar of twee geleden. Bijna per ongeluk kwam hij op mijn Ipod. Op een manier, zoals wel meer muziek onverklaarbaar op de classic met zijn 160 GB terecht komt. Meer onder het mom van 'het ding moet voel' dan vanuit de optiek van 'dat wil ik horen'.
Maar vanaf die Ipod heeft hij me enorm te pakken weten te krijgen. Ik weet niet wat het is, maar zelfs als ik Spotify aanzet, denk ik: ff luisteren. Luisteren naar, zoals Ayte hem twee jaar geleden noemde, "de boterham die van het dak af sprong'. Een mooi eerbetoon van een kind van toen 6 aan de grootste Nederlandse rocker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten