Op vrijdag 1 juni om 6 uur was de bus gepakt voor het vertrek naar het Brabantse. En zoals elk jaar weer namen ouders in bijna tranen afscheid van hun kroost die ze twee dagen zouden moeten missen. Twee volle dagen zelfs, want voor het eerst zouden we niet al rond het middaguur, maar pas op zondagavond terugkeren op de Pas.
In tegenstelling tot eerdere jaren, verliep de reis niet geheel voorspoedig. Niet de files, maar een onverwachte rally leverde de problemen op. Deze rally had het parcours namelijk over de enige weg via welk Brabantbos bereikbaar is. Door adequaat optreden van de leiding, die veel te laat hierover werd geïnformeerd, slaagde de bus met 85 Elistha-spelers en de eerste volgauto's er nog in om net op tijd het kamp te bereiken. De bezemwagens hadden echter minder fortuin en strandden op een kleine kilometer van de haven, waarna de inzittenden een voettocht restte.
De rally zelf was maar even aantrekkelijk voor de kinderen. De leiding daarintegen genoot, uiteraard onder het mom van de kinderen beschermen door ze achter de dubbele afzetting te houden waar ze zelf voorstonden, zichtbaar van de ronkende motoren die de auto's tot snelheden boven de 150 kilometers langs de bomen joegen.
De gehele avond ging de rally door. Ook tijdens het traditionele dierengeluidenspel, dat voor de spelers van de F weer een ware belevenis was.
Voor de E- en D-spelers was er ditmaal echter een ander programma: levend stratego. En dat viel in de smaak. De spelers wisten van geen ophouden, en als het aan hen had gelegen waren er tot diep in de nacht vlaggen veroverd, bommen geplaatst en maarschalken lastig gevallen door spionnen.
Maar diep in de nacht, dat wordt het voor de jeugdige spelers natuurlijk nooit. En zeker dit jaar niet, want op zaterdag wachtte een toernooi bij Mifano, een voetbalvereniging uit het naburige Mierlo.
Twee D-teams vertrokken op zaterdagochtend richting Mierlo. Of eigenlijk: 1 D-team en een groot aantal E-spelers, waaronder zelfs een paar eerstejaars. Het verschil tussen het Gelderse en Noord-Brabantse voetbal werd als snel duidelijk. De D1 won met overmacht jaar toernooi, de D2 werd, met het dozijn aan E-spelers, tweede in haar groep. En zo konden de oranjemannen met twee terechte bekers richting het basiskamp terugkeren.
De avond stond natuurlijk in het teken van het andere Oranje, de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Noord-Ierland. Op het grote scherm binnen volgende de Elstenaren de wedstrijd, om bij elk doelpunt in polonaise naar buiten te trekken, in de richting van het traditionele kampvuur dat door de vuurmeester geduldig op temperatuur voor het brood bakken werd gebracht.
De oudere jeugd had de smaak van het levend stratego te pakken en speelde nog een paar potjes.
Op zondagochtend was het de tijd voor de F en de jongere e-spelers om richting het toernooi in Mierlo te vertrekken. De striemende regen had de organisatie er toe genoopt om de duur van de wedstrijden in te korten. En dat was voor de tegenstanders maar goed ook, want ondanks het feit dat veel tegenstanders in hogere klassen spelen, was Elistha de grossier op dit toernooi. Van de vijf eerste prijzen gingen er maar liefst vier meer terug naar Elst. Vanwege het weer werd voor de D en achterblijvende E afgezien van het buitenprogramma en een alternatief binnenprogramma bedacht, waarbij dankbaar gebruik werd gemaakt van de grote hal en de aanwezig tafeltennistafels en tafelvoetbalspelen.
Omdat de organisatie besloot het F-toernooi in te korten, was er meer dan genoeg tijd om het kamp op een leuke manier uit te zwaaien. Dat is zeker gelukt.
Rond vijf uur kwam de bus weer op de Pas aan. Moe maar voldaan stapten spelers en begeleiders uit de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten