Mening: koningin in Limburg oftewel de identiteit van een Hollander in Limburg of omgekeerd

Soms lees je een blog die je meevoert naar de sentimenten van je jeugd. Dat had ik zojuist bij het lezen van:
Mening: koningin in Limburg, een blog van een oud-klasgenoot. Een jeugd waaraan zij, als 'Hollenjer in Limburg" hele andere sentimenten heeft overgehouden dan ik, ik die ooit het omgekeerde meemaakte toen ik in 1993 bijna niet werd aangenomen als economiedocent op het Mondriaan Lyceum in Amsterdam vanwege mijn "Limburgse accent", om vervolgens terecht te komen voor klassen vol allochtone leerlingen die hun moedertaal vermengden met plat-Amsterdams.

Maar toch hadden wij, daar in dat midden van Limburg, één sentiment dat gebleven is gemeen: Want laat nu net in dat éne blogje mijn oude jeugdliefde Girsl Walk By als "de allereerste band waar ik allerhevigst fan van was" omschreven worden; Girls Walk By waar ik al eerder een blog over schreef en de enige band die in aanmerking kwam om richting te geven aan het onderdeel muziek van mijn nog in opbouw zijnde website. Een site waar natuurlijk als een goede tweede Gé Reinders niet ontbreekt, maar dat is toch vooral om ook wat modernes dan een reunie van een band die al bijna dertig jaar niet meer bestaat, te kunnen plaatsen (overigens is de website nog volledig under construction, dus vooralsnog even een oordeelsonthouding).

Voelt een Limburger zich in 'Holland' zoals een 'Hollander' zich voelt in Limburg? Ik denk het niet. Daarvoor is de Limburger te veel Hollander geworden, veel meer dan de Hollander ooit Limburger wordt. Want het Limburg van weleer, bestaat niet meer. Het Limburg waarin de mensen nog wisten dat de 'Hollanders' het iets meer dan 100 jaar voor mijn geboorte nog aan de Duitse Bond hadden willen afstaan. De Limburger juicht nu net zo hard voor Oranje, of het nu voetbal of koningshuis is, als de gemiddelde Nederlander. Zo "Limburgs" zal de Hollander in Limburg zich nooit voelen.

Voor de Amsterdammer ligt Limburg nog altijd mijlenver weg van Amsterdam, terwijl voor de Limburger Amsterdam om de hoek ligt, zoals ik zelf al ervoor toen ik in de jaren '80 naar Amsterdam ging voor bijeenkomsten van de PSP-jongeren. Sterker nog, Amsterdam is voor de Limburger niet verder dan Roermond, Salamanca, Madrid of Maastricht. De Limburger  in Amsterdam, het is zoals Gé Reinders ooit zong. Rest er voor de Hollander uit Limburg dan alleen het sentiment van het "plat kallen", Hadewych :) ?