De PC bestaat dertig jaar. En hoe je er ook moge denken, wat mij betreft is dat een feestje waard. Het is schier ongelooflijk om te zien hoe het apparaat zich in die dertig jaar ontwikkeld heeft. En tegelijkertijd ook hetzelfde is gebleven.
Mijn eerste pc is wat jonger en stamt uit eind 86 of begin 87. Laat ik het in het kader van de feestgedachte maar op het eerste houden, dan vier ik dit jaar mijn 25-jarige pc-bestaan.
Mijn eerste pc was een Amstrad 1512. Helaas had ik als arme student het geld niet voor een harde schijf, dus ik moest het doen met de twee 5 1/4 inch floppy drives. Maar wat deerde dat. Ik had een pc! En bovendien wist ik al twee dingen: als in de handleiding stond dat je je floppy's moest kopiëren was het NIET de bedoeling om ze onder het kopieerapparaat te leggen, en je moest ze ook niet doorboren met een perforator en ze vervolgens in een ordner stoppen. Vier floppy's, zo kan ik me herinneren, zaten erbij. In vier kleuren, volgens mij rood, geel, groen en blauw. De eerste avond was nog een grote teleurstelling, want de leverancier (ik ben de naam kwijt, maar destijds een grote Nijmeegse computerzaak, tegenover de HEMA) had me een verkeerde monitor geleverd. En ja, dan past ie niet he....
Maar goed, een dag later had ik de goede monitor en een werkbare pc. En wat voor één. Een Amstrad met een GEM grafische interface. Heel in de verte moest het aan Apple doen denken, maar dan wel stukken goedkoper.
De volgende stap was natuurlijk de software regelen en via een collega-student kreeg ik de beschikking over een versie van WordPerfect 4.2., wat op dat moment echt meer dan to trendy was. Waar ploeteren met Wordstar al geavanceerd was, had ik een schat van zeven zwarte kopieën van een echte WP4.2. Whoowwwwww..... Opstarten duurde natuurlijk wel even. Eerst moet de MS-DOsdisk van de Amstrad in de A-drive en als MS-Dos gelezen in het geheugen met een fabuleuze omvang van 512 K (was dat niks, 512 K? Nou de eerste IBM in 1981 had er 16! Ok, er waren er met 640 maar 512, dat was toch heel wat!), en dan vervangen worden door de opstartdisk van WP4.2. In de B-drive ging dan de andere floppy, voor de bestanden. Floppy's van 360 K, waar ik druk mappen op maakte alsof het niets was om mijn bestanden natuurlijk zo netjes mogelijk te ordenen. Hele boeken gingen er op, leek het.
Alvorens ik WP4.2 (want daar ging het om) echt kon gebruiken was er nog een berg te overwinnen. Want een computer, ja dat was voor mij toch vooral een soort moderne typemachine. Natuurlijk, ik speelde wel eens met PCCalc en later zelfs met Dbase (II meen ik), maar het ging er niet om dat er iets op het scherm kwam, het moest uiteindelijk op papier. En die Amstrad van mij had een heuse printer, een naaldprinter met van de rollen kettingpapier. Ook een Amstrad die printer. Maar wie nu denkt dat die Amstrad printer, de Amstrad PC en WP4.2. samenwerkten, heeft het mis. Want om de printer te laten werken, had je een printerdefinitie nodig. En voor mijn Amstradprinter zat die niet in de definities op mijn WP4.2 floppys. Gelukkig bood de handleiding van de printer, met tientallen tabellen uitkomst. En na nachten ploeteren had ik mijn eigen printerdefinitie. Perfect was deze niet, want als ik bijvoorbeeld een ander lettertype wilde moest ik het printen stoppen en de zogenaamde dip-switches achter op de printer in een andere stand zetten, maar ik kon normaal, vet, cursief, onderstreept, groter en kleiner printen in wel 20 lettertypen!
Ondanks GEM (dat me waarschijnlijk jaren van Windows heeft weggehouden), was de Amstrad een prachtding voor me. Vanuit MS-Dos, waarmee ik al snel kon lezen en schrijven, bestuurde ik mijn machine. En nadat ik de handleiding WP4.2. helemaal had doorgelezen en de ontelbare mogelijkheden ontdekte, was ik helemaal de koning te rijk. Ik kon automatisch nummeren, ik kon automatische inhoudsopgaven en indexen maken, zelfs kruisverwijzingen bestonden al. Voetnoten, eindnoten, het was in één woord geweldig. Nog steeds ben ik er van overtuigd dat ik toen al 10 keer zoveel uit een tekstverwerker haalde dan de gemiddelde gebruiker nu met bijvoorbeeld Word.
(Met MS-Dos heb ik nog veel gelachen. Zoals de ochtenden in mijn vervangende dienst dat ik altijd de autoexec veranderde met de meest fantastische opstartteksten, zoals "Explode is set on. Leave the building". Leuk, omdat er naast me iemand zat die net zoveel verstand had van computers toen als ik nu.)
Mijn Amstrad heeft langer dienstgedaan dan enig andere computer. En hij heeft veel diensten bewezen. Ik schreef er mijn afstudeerscriptie op, een vriendin van me deed een jaar later hetzelfde en ik heb er samen met iemand nog een boek op geschreven.
Pas in 1992 werd hij vervangen, door en bijna even oude IBM, een XT S met 20 MB harde schijf. Per trein in een grote weekendtas vervoert van Amsterdam naar Nijmegen, en gekocht voor 50 euro. Eigenlijk een achterhaald apparaat want Windows 3.11 was al gemeengoed, maar aangezien voor mij de pc nog steeds de veredelde typemachine was had ik besloten om het geld te besteden aan een printer, niet aan een pc. En dat werd een echte, heuse HP Laserjet 4L. Echt waar, een Laserprinter! Een gewone particuliere sterveling met een Laserprinter!
Daarna ging het echter snel. De XT werd noodgedwongen een jaar later vervangen, want XS4All maakte iets mogelijk dat voor mij de eerste revolutie op pc-gebied was sinds de aanschaf van mijn geliefde Amstradje: Internet! De pc was niet meer, niet meer in de zin van dat het mijn persoonlijke eigen PC was. De PC was een onderdeel geworden van een groter geheel, een geheel dat tot een immense structuur is uitgegroeid. Met een datahoeveelheid die in 1986 niet voor te stellen was. Als ik alleen al even de opslaghoeveelheid aan de tafel waar ik nu zit en de daarmee verbonden apparaten in huis optel: 1,5 T harde schijf, vijf laptops / netbooks met gemiddeld ca 200 G, een Ipod met 160 en nog eens een viertal telefoons met samen een 50 G. Ruim 2,5 TerraByte aan geheugen. Oftwel 2,5*10^12 byte. Vergelijk dat met de oude floppy van 360.10^3...Dat zijn zo'n 7 miljoen floppy's. Heel wat kopieer- en perferatorwerk om die allemaal netjes op te bergen.
(NB1. Volgens WIKI is 2,5 T gelijk aan 2.000 miljard floppy's ..... van 1,44 MB.... Dus 8.000 miljard floppy's van 51/4 MB met 360 K aan capaciteit. Maar ik vertrouw toch even op mijn eigen rekenwerk.)
(NB2. Eerder schreef ik een blog over privacy en de ontwikkeling in mijn denken hierover. Deze blog vind je hier.)
www.cluitmans.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten