PEC nu echt koploper

Vorige week berekende ik dat Heracles niet onderdeed voor koploper PEC Zwolle. Na dit weekend mag PEC zich echter de ware koploper van de Eredivisie noemen.

In de ratio (punten) : (verliespunten tegenstander) staat PEC nu bovenaan.PSV staat, net als in de echte stand, op de tweede plek. Heracles zakt ondanks de overwinning naar de derde plek, maar blijft op basis van de ratio het een stuk beter doen dan in de echte stand.

Ondanks het puntje tegen NEC blijft NAC het dramatisch slecht doen. De ploeg heeft de minste punten, terwijl het speelde tegen tegenstanders die gemiddeld slechts 0,96 punt per wedstrijd haalden. Daarmee mag de start van NAC met recht dramatisch genoemd worden.

Wie staat aan kop?

Zwolle is de trotse koploper in de eredivisie. En daar mogen ze terecht trots op zijn.  Heracles staat op een dertiende plek. Maar met enig gereken, doen de Almeloërs niet onder voor de Zwollenaren.

Zwolle behaalde uit vier wedstrijden de volle winst: twaalf punten. Drie per wedstrijd dus. Heracles haalde slechts vier punten uit vier wedstrijden, en draaide dus 1 op 1. De tegenstanders van Heracles in die vier wedstrijden haalden echter veel meer punten binnen dan de tegenstanders van Zwolle: 36 om twaalf.

 

(Hier kan de discussie geopend worden of de onderlinge resultaten geschrapt moeten worden. Daar ga ik even aan voorbij.)

Heracles haalde gemiddeld één punt tegen tegenstanders die gemiddeld 0,75 verliespunt per wedstrijd hadden. Een ratio van 1,33 derhalve. Zwolle haalde gemiddeld drie punten tegen tegenstanders die gemiddeld 2,25 verliespunten per wedstrijd hadden. Eveneens een ratio van 1,33. Dus deed Heracles het zo veel slechter dan Zwolle?

Als je gemiddeld twee punten haalt tegen ploegen die gemiddeld een punt per wedstrijd halen, dan kun je dat als een neutrale score zien. Je doet immers wat anderen ook doen. Haal je echter gemiddeld twee punten tegen ploegen die gemiddeld twee punten per wedstrijd halen, dan doe je het  beter dan gemiddeld. Het aantal punten zegt weinig, als je de sterkte van de tegenstander niet in ogenschouw neemt. Zwolle heeft, in punten gemeten, de zwakste tegenstanders gehad. Heracles juist de sterkste.

De verhouding eigen punten / verliespunten tegenstander geeft goed weer wat de behaalde punten waard zijn. Zijn er immers veel punten behaald tegen tegenstanders met veel verliespunten, dan is het puntenaantal heel wat minder indrukwekkend dan als er veel punten gehaald zijn tegen tegenstanders met weinig verliespunten.

Als we de eerste vier competitieronden in de eredivisie bekijken, dan zien we de volgende ratio's tussen eigen punten en verliespunten van de tegenstander:



Feyenoord, ADO, NEC en NAC staan net als in de echte stand op de laatste plekken. Zij kunnen zich dus niet verschuilen achter slechte tegenstanders, ze doen het gewoon niet goed. Hierbij mag NAC zich wel extra zorgen maken, want de nr 17 van de stand schiet wel heel erg naar beneden door als rekening wordt gehouden met de sterkte van de tegenstanders.

Bij de rest van het rechterrijtje zijn er ook weinig verschillen met de werkelijke stand. Behalve dan dat Heracles het lang niet zo slecht doet als uit de stand blijkt, en Groningen weliswaar in de echte stand 7e staat, maar een relatief makkelijk programma heeft gehad.In de subtop hebben Vitesse en Ajax een wat zwaarder programma gehad dan de overige ploegen die 7 echte punten hebben.

Wat kunnen we hier nu uit afleiden? Op zich niets natuurlijk. Want elke wedstrijd staat op zichzelf en er kan nog veel gebeuren. Maar als we naar de cijfers kijken, dan mogen we toch concluderen dat:

1. Zwolle en Heracles gaan een leuk seizoen tegemoet. Kampioen worden ze niet, maar ze hebben een uitstekende start waardoor ze op een mooie plek zullen eindigen. Waarschijnlijk ergens in de buurt van Go Ahead Eagles, dat het zeker aardig doet.
2. In Breda kunnen ze zich opmaken voor een regelrechte degradatie.
3.  In Nijmegen en Den Haag zal hard gewerkt moeten worden, om er bovenop te komen.
4. Feyenoord zal echt niet degraderen, maar zal nog moeite zat hebben om in het linkerrijtje te komen.
5. PSV en Ajax zullen zoals verwacht strijden om het kampioenschap, maar Vitesse ligt toch weer op de loer, waarbij de Arnhemmers zich gesteund zullen zien dat ze vier punten meer hebben dan op basis van dezelfde wedstrijden vorig seizoen.
6. AZ kan naar boven kijken en heeft niet de beker nodig om de voorronde voor iets wat op Europees voetbal lijkt te halen.
7. Goochelen met cijfers gegoochel blijft en er aan het einde van het seizoen niets van deze analyse klopt.

Het enige examen met waarde

Alleen de leerlingen van Ibn Ghaldoun mogen hun examen over doen. Alleen zij krijgen de kans om te bewijzen dat ze echt op eigen kracht in staat zijn om over de lat die het centraal examen legt, te springen. Alle andere leerlingen in dit land, die één of twee jaar keihard aan het werk zijn geweest om hun examen te halen, blijven tot in lengte der dagen enigszins "verdacht".

Duidelijk is immers dat er leerlingen buiten het Ibn Ghaldoun zijn die over de opgaven beschikten, voor ze de examenzaal, meestal een gymzaal waarin de geur van een jaar zweten zich vermengt met de angstgeur voor het examen, in gingen. Wie deze leerlingen zijn weten we niet, en behoudens eventueel leerlingen die zich min of meer spontaan zullen melden, zullen we het nooit weten.

Het examenjaar 2013 is daarmee een examenfarcejaar geworden. Een jaar waarvan we geen idee hebben of het examen van een individuele leerling ook maar enige waarde heeft. Waarschijnlijk heeft van de geslaagden 99,nogwat% het op eigen kracht gehaald. Maar dat minieme percentage dat dat niet gedaan heeft, zweeft als een donkere vlek boven alle oprechte en eerlijke leerlingen.

Juist om die grote groep te beschermen, was het beter geweest als alle gestolen examens voor alle leerlingen ongeldig waren verklaard. Een ingrijpende beslissing, maar minder ingrijpend dan de beslissing om te accepteren dat er leerlingen zijn die een diploma krijgen op basis van gestolen examenopgaven en we niet kunnen vast stellen welke leerlingen het betreft.

Het ongeldig verklaren van examens is in mijn ogen veel minder ingrijpend voor leerlingen dan het in eerste opzicht misschien lijkt. Wie kijkt naar het eindexamenrooster ziet dat leerlingen misschien een dag, maar vaak een halve dag, hebben om zich nog klaar te stomen voor het examen. Dat lukt niet, als de leerling in de maanden ervoor niet serieus met het vak is bezig geweest. De studielast van de vakken in het voortgezet onderwijs is honderden uren, de tijd die er is om een specifiek examen voor te bereiden nog enkele uren. Het opnieuw moeten maken van een examen vergt van de leerling uitsluitend die laatste uren, niet de honderden die hij of zij ervoor serieus aan de opleiding heeft besteedt.

Jan uit Brabant had met een weekje kunnen aantonen dat hij het echt op eigen kracht kan. Dan was er over het diploma van Jan uit Brabant geen twijfel geweest. Een weekje is slechts in de orde van een procentje van de totale studielast uit de bovenbouw havo/vwo. Jan uit Brabant krijgt die kans niet. Fatima van Ibn Ghaldoun, die evenmin als Jan vooraf de examens had gezien, krijgt die kans wel.

Omdat ik Jan en Fatima niet ken, ga ik af op de feiten. En de feiten zijn dat ik van Jan niet weet of hij het examen zonder voorkennis heeft gehaald. Van Fatima weet ik dat wel. Het besluit om de examens geldig te verklaren, wetende dat er leerlingen met voorkennis zijn geweest in in elk geval Brabant, betekent voor mij wel dat ik alleen zeker weet dat Fatima, als ze slaagt, het examen op enige kracht behaald heeft. Hoe betrouwbaar Jan ook is, van hem zullen we het nooit met zekerheid vast kunnen stellen. En zo is Jan slachtoffer van een diefstal waar hij part noch deel aan heeft, door het halfslachtige besluit dat genomen is.