De basisaccountant moet er komen....

De basisaccountant moet er komen.... tenminste, volgens de invullers van een mini-enquête die ik enkele dagen geleden op internet plaatste. 37 mensen namen de moeite de enquête in te vullen, waarvoor dank! Een alumni-onderzoek kost heel wat meer bloed, zweet en tranen, met vaak een bedroevend lage respons. 37 ingevulde enquêtes naar aanleiding van een enkel tweetje en een post op Linkedin bewijst dan toch maar weer eens de kracht van de social media.

Natuurlijk is een dergelijke enquête er niet één die onderzoekstechnisch verantwoord is, maar het is toch aardig om eens te kijken wat de meningen nu zijn.  Allereerst even over de respondenten. Deze waren voor ongeveer 1/3 accountant, voor 1/3 bachelorstudent en voor 1/3 afgestudeerd bachelor en studerend voor AA of RA.




















Wat de respondenten betreft moeten de titels AA en RA behouden blijven. Dat is althans de mening van ongeveer 2/3. Maar er is iets interessants aan de hand. Het zijn met name de studenten die de huidige titels willen behouden:

De basisaccountant kan op instemming van het overgrote deel van de respondenten rekenen. Zo'n 80 % is voor en binnen alle respondentgroepen is er een meerderheid voor het model van een basisaccountant, gevolgd door een specialisatiefase, te vinden.

Over de vraag welk niveau deze basisaccountant moet hebben, zijn de meningen beduidend meer verdeeld. Opvallend is wel dat vooral de AA's pleiten voor een basisaccountant op masterniveau, oftewel voor een basisaccountant die hoger is opgeleid dan de huidige AA's.

Ook op de laatste vraag, de vraag of een beperkte bevoegdheid voor de MKB-accountant volstaat, nemen de AA's een wat andere positie in de de overige respondenten. Maar dat is misschien wat minder verwonderlijk....

De identiteit van een Vitesse-supporter

Een paar maanden geleden, Jordania was nog maar net in het land, blogde ik over de Vitesse-identiteit. Inmiddels zijn we een aantal maanden en wedstrijden verder. En Jordania en Ferrér hebben het tijd nog niet kunnen keren.

Sinds die blog heb ik geloof ik nog één wedstrijd van Vitesse gezien. Een dure seizoenskaart, als je het per wedstrijd berekent. Al heeft zo'n kaart niet alleen waarde als je gaat; ook de thuisblijver heeft een band met de club als er een seizoenskaart in de broekzak zit. Overigens waren er soms andere redenen dan de "Vitesse-identeit" om niet naar het Gelredome te gaan. Een reunie van de middelbare school de avond voor de wedstrijd tegen Feyenoord (een wedstrijd op een tijdstip, 12.30 uur, dat je bij voetbal toch denkt aan de lagere seniorenelftallen van de plaatselijke amateurvereniging) en de verjaardag van de kinderen op de dag van de wedstrijd tegen de Graafschap waren natuurlijk redenen om niet te gaan die weinig of niets met Vitesse zelf te maken hadden.

Maar goed, na meer dan een half seizoen en slechts twee bezochte wedstrijden, komt wel de vraag op wat de identiteit is van deze Vitessesupporter.  Hoe zit het met mijn geelzwarte hart? Is dat er eigenlijk wel, is dat er eigenlijk wel ooit geweest? Mijn broer vroeg zich recent op Twitter af of hij nu Vitessenaar is nu hij tien jaar naar Vitesse gaat. Als hij het is, ben ik het (bijna) ook, al is mijn frequente afwezigheid dit seizoen wellicht eraan te wijten dat ik onbewust probeer te vermijden om Vitessenaar te worden. In mijn geelzwarte hart bespeur ik toch nog altijd een flinke spoor Venloos bloed, al is voor mij VVV toch eigenlijk de club van het rood en wit dat ze tot in de jaren tachtig droegen. De kleur van mijn eerste voetbalsjaaltje, gekocht bij een thuiswedstrijd tegen FC Den Bosch (uitslag 3 - 0 en volgens mij drie maal Johnny Taihutu) in het kraampje waar in mijn herinnering naast de sjaaltjes de worsten lagen en het bier werd getapt. Voetbal zoals het misschien op Monnikenhuizen ook ooit was, tot het moment dat Aalbers kwam, maar dat was lang voor mijn tijd. In het Gelredome zijn de sjaaltjes, worsten (nu ja, de echte voetbalworst wordt er niet verkocht) en bier strikt gescheiden. De echte voetbalsupporter is dat natuurlijk een doorn in het oog. Want niets mooiers dan even een sjaaltje bestellen bij een pilsje (en ja, gewoon pils, geen evenementenvocht) of een petje kopen om de worsten in warm te houden.


Tien jaar seizoenskaart (mijn broer en ik zijn gelijk begonnen) maar ik ben in elk geval nog steeds geen Vitessenaar. Vitessesupporter dan? Eerlijk gezegd toch vooral op die momenten dat ik op de tribune zit in het Gelredome. Op andere momenten valt het heel erg mee (of tegen). Als bij (weer een) gemiste wedstrijd de stream open staat dan kijken mijn kinderen fanatieker dan ik. Zelfs op hun verjaardag.