Een gewone voetbalclub. Met een bestuur, een technische commissie en vrijwilligers. Mensen die wat willen maken van hun club. Met ideeën, een visie. Een visie die ze uit willen dragen en willen vormgeven in concrete activiteiten. Iets waar ze niet aan toekomen.
Een van de grootste problemen voor een club is namelijk de vraag: "wie schenkt de ranja in". Voor de niet-voetbalouders onder de lezers: het is normaal dat je na de wedstrijd (en bij oudere jeugd: in de rust) een bekertje ranja voor elke speler hebt staan. Dat die beker er staat is belangrijk. Het heeft te maken met gastvrijheid, respect voor de spelers etc. Het is overigens ook niet het meest ingewikkelde. Een beetje ouder kan dat, ranja inschenken.
Toch lijkt het inschenken van ranja een kunst, die slechts aan weinigen is voorbehouden. In elk geval bij mijn clubje. Want de ranja wordt ingeschonken door het bestuur of leden van de technische commissie of door een andere vrijwilliger die heel veel voor de club doet. Ranja inschenken bij de voetbalclub is blijkbaar veel moeilijker dan ranja inschenken als je als ouder een paar vriendjes van je kinderen over de vloer hebt.
Volgens mij is ranja ranja. En inschenken is ook niet zo moeilijk. Maar het moet wel gebeuren. Maar waarom zou het bestuur of de technische commissie dat moeten doen? Waarom kan niet elke ouder een keertje in zijn of haar leven ranja inschenken?
Natuurlijk kan dat. En geen enkele normale ouder zal zich bezwaard voelen als hij of zij een keer ranje moet inschenken. Normale ouders begrijpen immers dat het belangrijk is dat een ieder zijn bijdrage levert aan het sportplezier van onze kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten