Vergrijst het accountantsberoep? Onder die titel schreven Tom Nierop en Frans van Schaik een aardig artikel. Hun aanvliegroute is meer kwantitatief en ze constateren dat er in elk geval iets te zeggen valt over het aanbod van accountants. Kwalitatief dan.
Het artikel is, voor een ieder die in de accountancy geïnteresseerd is, zeer lezenswaardig. En wel om twee redenen. Enerzijds tonen de auteurs op basis van historische gegevens duidelijk aan dat er een mogelijk probleem is. Anderzijds omdat de auteurs zich vooral baseren op historische gegevens. Degelijke feiten, geen voorspellingen. Typisch de analyse van de accountant, die terugkijkt en op basis van de historische gegevens een uitspraak doet.
Ik ben een historicus, die door mijn huidige werk veel met accountants te maken heeft. Als historicus ben ik opgeleid in de Collingwoodse school: "geschiedenis is het heropvoeren van andermans gedachten in je eigen geest". Als ik kijk naar de accountantscontrole, dan vraag ik me nog steeds af waarom bij de controle van de jaarrekening - achteraf - dit Collingwoodiaanse principe nog niet in de werkprogramma's zit. Want is de controlerend accountant niet bezig met het heropvoeren van andermans gedachten in eigen geest, en is hij deze niet aan het toetsen? Is het niet bijzonder merkwaardig dat een accountant een uitspraak kan doen over het verleden (want dat is de jaarrekening per definitie), zonder dat hij enig benul heeft van de fundamenten van de geschiedwetenschap?
Maar goed. Dat is misschien een onderwerp voor een andere blog.
Wat mij opvalt in het artikel dat ik aan het begin van deze blog aanhaal, is dat er vooral naar het verleden gekeken wordt. En niet naar de toekomst. Naar mijn mening vergrijst het accountantsberoep inderdaad. Het vergrijst omdat de opleiding achterloopt, mijlenver achterloopt, bij de praktijk. Ik zal hier niet herhalen, wat ik recentelijk schreef.
De toekomst vraagt om een andere accountant. De leeftijd en de grijsheid van de haren speelt hierbij geen enkele rol. Wel het vermogen om mee te gaan in nieuwe ontwikkelingen, in de moderne tijd. Het vermogen om daadwerkelijk een toegevoegde waarde voor de klant te leveren, niet via de verplichte jaarrekening maar via een goed advies waar de klant iets aan heeft.
En inderdaad: het beroep vergrijst. Niet vanwege leeftijden, maar omdat we jongeren opleiden voor het verleden. Jongeren opleiden om de geschiedenis te reconstrueren, terwijl de ondernemer naar de toekomst wil kijken.
Als historicus heb ik geleerd dat je niet in de toekomst kan kijken. Maar ik heb wel geleerd dat ik in het verleden kan kijken. En als ik in het verleden kijk, zie ik vergrijsde accountants die niet lijken te willen weten dat er na de jaarrekening al een nieuwe periode aangebroken is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten